Wervelkolom doorvoelen – als een weg door je lijf en je leven open gaan tussen Aarde en Hemel
Nadat we in de vorige oefening met de schaal onder en om ons bekken heen geoefend hebben, proberen we in deze vierde oefening een gevoel te krijgen voor de ‘weg van onze wervelkolom’, de rechte lijn in en door onze ruggengraat heen. Het beeld van de schaal onder ons bekken en dat van de weg van de wervelkolom in onze rug vullen elkaar heel mooi aan. Ook deze beelden helpen om fysiek, psychisch en spiritueel meer in evenwicht te komen. Zij zijn complementair aan elkaar en fungeren als Yin (de schaal) en Yang (de wervelkolom) in ons. De schaal helpt je te ontspannen, omdat je je daarin gedragen te voelt door de aarde onder je en je open bent naar alles wat is.
De rechte lijn van de wervelkolom opent je tussen Aarde en Hemel, maar helpt je tegelijkertijd heel goed bij jezelf te blijven en niet ‘op te lossen’ in een grenzenloze ruimte. Het bewustzijn in je wervelkolom houdt je eigen individualiteit in tact. Dit is niet het eigengereide ego, maar wel de geheel eigen, unieke persoon die je bent met dit lichaam en dit karakter. De complementariteit van de schaal (Yin) en de wervelkolom (Yang) opent het Ademend Midden (Tao) in ons, het kosmisch oog.
Ook de complementariteit van het in- en uitademen helpt hierbij. Wanneer het uitademen, vóór de wervelkolom langs, midden door de ruimte van je lichaam naar beneden glijdt, opent hij de bron in het midden van je bekken wijder en dieper. Vanuit dit Midden vult het inademen de ruimte van je schaal rijkelijker en krachtiger met de energie uit de natuur en de kosmische ruimte waar we deel van zijn.
Dit in- en uitademen met volle en geconcentreerde aandacht volgen is al een volwaardige meditatie en hiermee zouden we deze Meditatie Training kunnen afsluiten. Toch begint nu pas het echte werk! Nu ga je ongetwijfeld ontdekken hoe snel je aandacht afgeleid wordt en wegschiet naar duizend en één andere dingen. Buiten je en in je eigen hoofd! De kunst is nu je daar niet aan te ergeren, er geen oordeel over te hebben en zeker niet jezelf er om te veroordelen of nu al tot de conclusie te komen dat mediteren niks voor jou is. De oefening is nu om het afgeleid zijn alleen maar op te merken, jezelf er bewust van te maken en als het ware ‘toeschouwer’ van jezelf te zijn. Je laat de afleiding voor wat ze is en door dat te doen ben je er eigenlijk al los van. Vanuit de schaal kun je het ruimte geven, het ‘dragen’ en verdragen zonder er meteen een oordeel bij te hebben. Vanuit de rechte lijn van de wervelkolom kun je toeschouwer zijn en er op een zekere afstand naar kijken. Door je de schaal en de wervelkolom te herinneren ben je weer in je Midden en kun je van daaruit de aandacht weer focussen op de adem. Voor enige tijd! Dan ben je na een tijdje (twee seconden?!) weer afgeleid en dan herneem het proces heel rustig opnieuw. Zonder ergernis, zonder ongeduld.
De essentie van de oefening is je te des-identificeren met die duizend en één dingen, hoe hardnekkig sommige ervan ook zijn. Het is heel mooi wanneer je geleidelijk aan je begint te realiseren dat je er niet mee samenvalt. Je bent méér dan dat. Wie je dan wel bent? Misschien is mediteren de kunst om deze vraag open te laten. De ruimte van het ‘antwoord-loze’ te beleven en je daarin te ontspannen.
Jij en je partner
Wat roept de (lichamelijke) aanwezigheid van je partner in je op. Probeer vanuit je schaal de lichamelijke gewaarwordingen, emoties en gedachten in je op te merken. Probeer ze ruimte te geven en ze er te laten zijn. En dan… niets ermee doen! Dan richt je je weer op het ademend ‘midden’ in je eigen schaal. Probeer de aandacht op de ander weer los te laten. Terwijl je zo weer helemaal terug bij jezelf bent, weet je de ander toch nabij.
