Over mezelf

In mijn jonge jaren studeerde ik theologie en menswetenschappen. Later nog eens interreligieuze spiritualiteitsstudies. Maar het meest leerde ik in mijn opleiding tot ziekenverzorgende, waar ik na mijn doctoraal theologie mee begon. In plaats van een dr. titel te behalen door een proefschrift te schrijven koos ik ervoor om ‘broeder’ te worden aan de basis in onze gezondheidszorg. Broeder zijn is nog steeds mijn basis in mijn werk als therapeut op het Taborhuis, maar ook als yoga- en meditatieleraar.
Met een Chinese vader en een Nederlandse moeder lag de start van mijn leven op het kruispunt van twee culturen, midden tussen Oost en West in het hartje van Amsterdam. De verbinding van tegenstellingen is een leidend motief in mijn leven geworden. Niet alleen die van Oost en West, maar ook die van de weg naar binnen en die naar buiten – van spiritualiteit en maatschappelijke betrokkenheid. In de cursussen die ik geef ligt het accent op de weg naar binnen. De weg naar buiten ligt in het initiatief dat ik ooit nam om een Taborhuis op te zetten en in mijn werk voor kinderen en ouderen binnen de Tibetaanse vluchtelingen-gemeenschap in India.
Veel heb ik te danken aan mijn leermeesters. De eerste was Robert van Heeckeren, die in de zestiger jaren een van de eerste yogaleraren in Nederland was. Hij legde heel sterk de verbinding tussen yoga-meditatie en een intensieve maatschappelijke betrokkenheid. Het motto dat hij in een boek schreef dat hij mij ooit gaf was: “Mens zijn is strijder zijn”. Hij bracht mij in contact met Ilse Middendorf, die in die tijd de bekendste ademtherapeute in Duitsland was. Zij leerde mij veel over de diepte-psychologische lagen die bewust kunnen worden wanneer de adem op een geheel natuurlijke wijze zijn eigen vorm en diepte vindt. Bij haar leerde ik hoe ook een ‘les’ op een natuurlijke manier steeds opnieuw een eigen, unieke vorm en kracht krijgt. Via een van haar leerlingen ontstond het contact met Hetty Draaijer die een beslissende, spirituele verdieping opende in mij als persoon, maar ook in mijn werk als yoga- en meditatieleraar.
Vooral Robert van Heeckeren en Hetty Draaijer hebben mij gedurende tientallen jaren van mijn leven gevolgd, gesteund en geinspireerd als begeleiders op mijn levensweg en als vriend(in). Nog steeds put ik inspiratie uit wat ik van hen heb geleerd en integreer ik het geleerde weer tot mijn eigen en heel persoonlijke vorm.
In november 2018 verdedigde ik mijn proefschrift dat de titel had: Begrensd en ont-grensd, paradoxen in de veranderende ervaring van de beleving van het lichaam bij kanker en geleefde spiritualiteit. Hierin legde ik de bijzondere spirituele dimensie bloot in de worsteling met een levensbedreigende ziekte als kanker. Het was voor mij een boeiende uitdaging om de relatie tussen veranderingen in de beleving van het lichaam in de loop van het ziekteproces met veranderingen in de kijk op leven en dood en de ervaring van het zelf in kaart te brengen. In tweede instantie heb ik geprobeerd de ervaring van de patiënten op een dieper niveau te verstaan door ze te bezien vanuit drie heel verschillende perspectieven: de Existentiële Fenomenologie als een moderne westerse denkstijl, de Qi Gong beoefening uit het Chinese Daoïsme en het Hesychasme, een mystieke stroming uit de eerste eeuwen van het christendom. Dit deed me opnieuw beseffen hoe zinvol de wederzijdse bevruchting is van verschillende culturen en spirituele stromingen.